Występ Swapny Sundari

Chyba nie ma lepszego sposobu na zakończenie roku niż obejrzenie świetnego występu.

Swapnasundari.

Nazwisko baaaaaardzo znane, ale niestety w Indiach bardzo często bywa tak, że występy tych najbardziej znanych nazwisk są dla mnie wielkim, ale to wielkim rozczarowaniem.
Kilka lat temu udało mi się zobaczyć występ Purvadhanashree - uczennicy Swapny Sundari, która urzekła mnie swoim wdziękiem. To było bardzo ciekawe przeżycie i od tego czasu bardzo chciałam zobaczyć występ jej guru.

Swapna Sundari i Purvadhanashree zajmują się propagowaniem bardzo mało znanej formy tańca indyjskiego - Vilasini Natyam. Vilasini Natyam to forma wywodząca się z tradycji tańca świątynnego wykonywanego przez Kalavantulu - świątynne tancerki ze stanu Andhra Pradesh. Jeśli ktoś z was zna się nieco na tańcu indyjskim, to mogę wam powiedzieć, że jest to jakby mieszanka wszystkich możliwych klasycznych stylów, no może z wyjątkiem Manipuri. Widziałam tam elementy Kuchipudi (chodzenie na palcach, charakterystyczne "kitatakadharikitatom" przypominające Salaam), Odissi (ruchy korpusu), Mohiniattam ( praca rąk i "płynące" wygięcia korpusu), Bharatanatym (linie geometryczne), nawet elementy Kathaku (obroty, i praca stóp).

To tyle tytułem wprowadzenia, a teraz wróćmydo dzisiejszego wieczoru. Wyobrażcie sobie, że na scenę wchodzi hm... właśnie niestety nie wiem ilo -letnia, ale na pewno ponad 60-cio letnia pani o figurze "słoniowatej". "słoniowatej" to nawet zbyt mało powiedziane, po prostu wygląda jak szafa.... i nagle zaczyna tańczyć....

Sam taniec jak tam taniec - wiadomo, że z wiekiem każdemu siada kondycja itd. ( no może z wyjątkiem prof. CV Chandrashekhara, słynnego nauczyciela z Kalakshetry (słynnej szkoły Bharatanatyam)) ale abhinaya....... CUDOWNA, NIESAMOWITA, UDERZAJĄCA, PIĘKNA, BOSKA....
Chyba dawno żaden występ nie sprawił mi tyle radości!
Przede wszystkim choreografia (jeśli w wypadku abhinayi można mówić o choreografii) oddawała nie tylko aspekt bhakti - czyli czczenia boga, ale była również pełna elementów ironicznych, kiedy np. tancerka kłóciła się z linga Śivy gdy ta nie chciała wysłuchać jej modlitwy; albo gdy próbowała podjudzić boga miłości, żeby wreszcie zmusił Śivę by ten obdarzył ją uczuciem. Dawno już nie widziałam na scenie tak prostej, a jednocześnie inteligentnej interpertacji utworu.
I ta niesamowita plastyczność dłoni, ich szybkość i miękkość...

Niesamowity wieczór....

Dobry koniec tego roku :)



Dla zainteresowanych - wywiad ze Swapną Sundari:

http://www.narthaki.com/info/intervw/intrv109h.html